Chramy i świątynie Nikko

Chramy i świątynie Nikko^[a]
	Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
	; Nikkō Tōshō-gū
Państwo	Japonia
Typ	kulturowy
Spełniane kryterium	I, IV, VI
Numer ref.	913
Region	Azja i Pacyfik
	Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę	1999; na 23. sesji
	Położenie na mapie Japonii Chramy i świątynie Nikko
	36°44′51″N 139°36′38″E/36,747500 139,610556
	Multimedia w Wikimedia Commons
	↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO ; ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO ;

Chramy i świątynie^[a] Nikko (jap. 日光の社寺 Nikkō no shaji) – to kompleks obiektów sakralnych wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO pod nr 913 w 1999 roku, obejmujący 103 budynki (dwóch chramów shintō i jednej świątyni buddyjskiej), z których 9 jest sklasyfikowanych jako skarby narodowe, a 94 jako ważne dobra kultury. Znajdują się one w Nikkō, w prefekturze Tochigi, w Japonii. Do kompleksu należą dwa chramy: Nikkō Tōshō-gū i Futarasan-jinja, mauzoleum Taiyū-in oraz świątynia Rinnō-ji^[1].

Chramy i świątynie Nikkō to arcydzieła architektury i dekoracji artystycznej w stylu epoki Edo, ściśle związane z otaczającą przyrodą i z historią siogunów Tokugawa, szczególnie z postacią Ieyasu Tokugawy (1543–1616). Stanowią wybitny przykład japońskiego sanktuarium, w którym shintoistyczny związek człowieka z przyrodą, przejawia się w kulcie gór i lasów^[1].

Nikkō Tōshō-gū

Osobny artykuł: Nikkō Tōshō-gū.

Chram składa się z licznych budowli, wśród których 39 jest ważnymi dobrami kultury, a pozostałe są skarbami narodowymi, m.in.^[1]:

Brama zewnętrzna torii
Omote-mon (brama frontowa)
Yōmei-mon
Kara-mon
Pięciopiętrowa pagoda

Galeria

Torii
Omote-mon (brama frontowa)
Yōmei-mon (widok od wewnątrz)
Kara-mon
Pięciopiętrowa pagoda

Futarasan-jinja

Osobny artykuł: Futarasan-jinja.

Ten chram jest kompleksem budowli, z których 23 są ważnymi dobrami kultury, m.in.^[1]:

Honden
Mitomo-jinja
Hie-jinja
Torii
Shinkyō (święty most)

Galeria

Honden
Mitomo-jinja
Hie-jinja
Torii
Shinkyō

Rinnō-ji

Osobny artykuł: Rinnō-ji.

Wśród budowli tego kompleksu świątynnego znajdują się m.in.^[1]:

Hon-dō (Sanbutsu-dō)
Haiden w Taiyū-in
Kara-mon w mauzoleum Taiyū-in
Mauzoleum Taiyū-in

Taiyū-in

Mauzoleum trzeciego sioguna rodu Tokugawa, Iemitsu, wnuka Ieyasu. Bogaty kompleks przypomina pobliski Tōshō-gū w swoim układzie i architekturze, ale celowo został zbudowany nieco skromniej ze względu na głęboki szacunek Iemitsu dla swojego dziadka. Taiyū-in to pośmiertne imię buddyjskie Iemitsu. Podobnie jak Tōshō-gū, Taiyū-in zawiera elementy buddyjskie i shintō. Taiyū-in jest podświątynią pobliskiej Rinnō-ji^[2].

Galeria

Hon-dō (Sanbutsu-dō)
Taiyū-in Reibyō
Kara-mon w Taiyū-in Reibyō
Mauzoleum Iemitsu Tokugawy (pośmiertne imię Taiyūin)

Uwagi

↑ W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → "shrine", a tera → "temple".

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e UNESCO, Shrines and Temples of Nikko (ang.), dostęp 11.01.2021
↑ Iemitsu Mausoleum (Taiyuin). japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-08-22]. (ang.).

[1] Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO

[2] Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

[3] W piśmiennictwie polskim dot. Japonii przyjęto słowo „chram” jako tłumaczenie jinja, a słowo „świątynia” – buddyjskiej tera (o-tera). Podobnie jest w innych językach, w tym w języku angielskim: jinja → "shrine", a tera → "temple".

[UN-4] UNESCO, Shrines and Temples of Nikko (ang.), dostęp 11.01.2021

[guide-5] Iemitsu Mausoleum (Taiyuin). japan-guide.com, 2021. [dostęp 2021-08-22]. (ang.).

[6] Wspólnie z Argentyną, Belgią, Francją, Niemcami, Indiami i Szwajcarią.

[a]

[b]

[a]

[1]

[2]

[A]